Powietrze, jako jeden z żywiołów, jest bardzo mocnym symbolem, podstawowym elementem świata (tak jak woda, ogień i ziemia).
Powietrze kojarzone jest z nieskończonością, bezcielesnością, wiecznością, niebem. W ujęciu bardziej bliskim cielesności powietrze symbolizuje sen, natchnienie i dążenie do wolności a także duszę.
Powietrze wraz z ogniem stanowią parę żywiołów ruchliwych, aktywnych, męskich (woda i ziemia są bierne, żeńskie). Powietrze ściśle łączy się z symbolicznym wiatrem i oddechem – czymś, co się wiecznie porusza, jest jak ciągle zmieniające się życie. Dlatego powietrze często było traktowane jak pierwiastek, który był na początku, przed innymi żywiołami, i to z niego wywodziły się pozostałe.
Powietrze łączy niebo z ziemią, czyli nieosiągalne z osiągalnym. Dzięki temu jest ośrodkiem światła, głosu, zapachu, barwy, stanowi pokarm niezbędny dla każdej żywej istoty. Dlatego żywioł powietrza traktowano jako odczuwalny symbol czegoś niewidzialnego, uniwersalnego, siłę napędową i oczyszczającą.
W związku z tym, że powietrze coś zawsze w sobie niesie, często kojarzono je ze słowem.
Powietrze we śnie może oznaczać potrzebę odetchnięcia, wypoczynku. Także tęsknotę za wypoczynkiem. Symbolizuje także rozmach, przestrzeń do działania oraz potrzebę oczyszczenia atmosfery.
Wzbić się w powietrze – nabrać rozpędu, rozmachu, lub nadać go jakiemuś przedsięwzięciu.
Brudne ciężkie, powietrze – niemiła atmosfera, niejasna sprawa.